مرجان عزیز مطلب زیبایی در مورد عشق و تنفر نوشته بود
من فکر می کنم
عشق و تنفر از یک ریشه هستند
هر چیزی که تنفر می آفریند
عشق هم می زاید و بالعکس
بارها گفته ام متضاد عشق را تنفر نمی بینم
متضاد عشق بی تفاوتی است
اما هرچیزی که عشق لحظه ای بیافریند
تنفر لحظه ای هم ایجاد می کند
اینکه ما انسان ها از هم متنفریم
ریشه در جای دیگری دارد
آن هم بندی است به نام بند مقایسه و دامی به نام قضاوت
اگر خویش را با هیچ کس مقایسه نکنیم
و دیگران را به قضاوت ننشینیم
اگر این گفته آبراهام لینکلن را قبول کنیم که
"بر آنها خرده مگیرید، آنها همانند که ما در شرایط مشابه بودیم."
آنگاه تنفر به این مرحله نمی رسید
عشق هم چنین بی باک نمی تاخت
دلیل این نکته را که هیچگاه عاشق بی تاب نمی شوم
در همین نوشته یافتم

آرش