من کویر تشنه هستم
خاک خشک و چاک خورده
من کویر تشنه هستم
پرم از حسرت بارون
بارون محبت ابر
که بباره بر سر من
من کویر تشنه هستم
پر غرور از بودن خود
دامن باد و می گیرم
ببره ابر سپید
نذاره که اون بباره
من کویر تشنه هستم
بی نیاز از بارش ابر
خسته تن از خشکسالی
پر غرور از بی نیازی
من کویر تشنه هستم
...
یه روزی میاد که من هم
قدر یک ابر و بدونم
دامن ابر و بگیرم
که بباره بر سر من
یه روزی میاد که من هم
زیر بارون محبت
سبز سبز سبز می شم
صد هزاران گل پر عطر می شکفه رو سینه من
یک روزی میاد که من هم
همدم یک ابر می شم

آرش