و اما عشق
آنگونه است که چون می تابد
محو می شوی و نیست
در آن همه نور هیچ کس را یارای مقاومت نیست
آن هنگام که به وصل می انجامد
گرمایی است که ذوب می کند
و چون فراق نصیب شود
بلوغی است که می سوزاند
و رشد می دهد
و اما عشق
اگر عاشق را نابود می کند
معشوق را نیز دچار می سازد
که هر عشقی دو سو دارد
و معشوق نیز اگر به وصل رضایت دهد
پس خود گرفتار شده است
و چون به وصل رضایت ندهد
باید مادام که زنده است
در دام مقایسه باشد
و در سختی ها افسوس بخورد
و اما عشق
عجیب مقامی
که با این همه سوز
همگان به دنبالش می روند

آرش