با هزار اميد و آرزو
گاهي وبلاگي را باز ميكنيد
پست ديگري نيست
پس كجاست آن روح سركش
در كوچه پس كوچههاي زندگي روزمره گم شده است
يا از جنون و سركشي سر به كوه و بيابان نهاده است
هر آنچه باشد
من تصور هم نميتوانم بكنم
كه ارواح چموش و سركش دوستان
خموشي پيشه كرده باشند
آنان كه من ميشناسم
در گوشهاي مشغول
بنيان ديگري بنا مينهند
اميد كه موفق باشند و سرزنده
آرش
No comments:
Post a Comment