و اما اينك
در انتهاي مسيري صعب
ايستاده در برابر باد
چون علف خميده از وزيدن باد
منم اين خاموش هميشگي
خون دل خوردني چند
ايستادني و تماشايي
كه در اين زمانه
دونان هر چه نافهم تر
هر چه پر مدعا تر
پسنديده تر
سر خويش ميگيرم و گوشه نشيني مياغازم
آرش
No comments:
Post a Comment